بنا ڪنهن ڏوهه جي ڪيڏي سزا ڪاٽي رهيا آهيون،
الائي ڇو ۽ ڇاجي لاءِ پيدا ٿي پيا آهيون.
نه هي منزل اسان جي آ نه ڪوهي ماڳ آ پنهنجو،
ڪٿي وڃڻو اسان کي هو ڪٿي پهچي ويا آهيون.
اسان جي سادگيءَ کي ٻيو متان ڪو نانءُ ڏئي ويهو،
پنهنجي ضمير جو پُختو شرم آهيون حيا آهيون.
گذاريون ٿا پيا پنهنجي حياتي موج مستيءَ سان،
اسان دل جي مڃڻ وارا دُنيا لئه بي چيا آهيون.
عذابن جي ڳچين ۾ هٿ وجهي جيئڻو پيو زاهد،
مُهاڏو هر مُصيبت سان اڙايوسين هَٽيا ناهيون.