جڏهن کان ٿيا جُدا آهيون رڳو تڙپيا لُڇيا آهيون.
اوهان کي ڪير سمجهائي اسان ڪيڏا ڏکيا آهيون.
اوهان کان پيار جو تحفو مليو آ سمنڊ لڙڪن جو،
اجايو ڪو نه ٿا روئون روئاريو ٿَوَ رنا آهيون.
سچا احساس ۽ جذبا بيابانن ۾ ٿا ڀٽڪن
اسان هڪڙيءَ حياتيءَ ۾ هزارن کان ڪُٺا آهيون.
مُنافق مان محبت جي ڀلا اُميد ڇو رکجي،
اندر اُجرا پيا ڳوليون اندر اُجرا رهيا آهيون.
اسان ڪنهن ظلم جي حاڪم اڳيان جهُڪڻا ناهيون زاهد،
اسان منصور جي پيرن جي مٽيءَ ۾ سُکيا آهيون.