چاهت آڏو چاهت واري ڇولي گهرجي ٿي،
سُهڻي، سچي پيار جي مٺڙي ٻولي گُهرجي ٿي.
نيڻ اسان جا نڪتا آهن سونهن جي ڳولا ۾،
حُسن جي رنگن واري دل کي حولي گُهرجي ٿي.
پيار جي بدلي پيار نه ڏي سا حورَنٿي گُهرجي،
جيڪا مون کي ڍولڻ چئي سا ڍولي گُهرجي ٿي.
غيرن سان گَڏُ مون کي، ڪوئي محل نٿو گُهرجي،
پنهنجن سان گڏ جيل ۾ جاني کولي گُهرجي ٿي.
انسانن کان نفرت جن جو مذهب آ زاهد،
مون کي اهڙن ماڻهن جي لئه گولي گُهرجي ٿي.