سونھن ھر ھر ڏسڻ جي عادت آ،
باھ ۾ ھٿ وجهڻ جي عادت آ.
ڀل ھجي ڪيتري پري منزل،
پنڌ موُنکي ڪرڻ جي عادت آ.
دل چوي چُپ ڪري وِھڻ سِکُ توُن،
ساھُ ھوريان کڻڻ جي عادت آ.
ٿوري ٿوري کُلڻ جي عادت آ،
ڳالھ چوندي کلڻ جي عادت آ.
تون دريِ در نہ کول منھنجي لاءِ،
ڀت ڀڃي گهر اچڻ جي عادت آ.
مان خودا کي ڇو ويھيِ ٿو ٻاڏايان،
نالو تنھنجو ڳنھڻ جي عادت آ.
مونکي ڪوئيِ چڱو چوي نہ چوي،
ڇا ڪيان سچُ چوڻ جي عادت آ.
ڇو ٿا سوُريِءَ تي اُن کي لٽڪايو،
صرف جنھن کي لکڻ جي عادت آ.