اندر اندر جھرندو آھيان،
ٻاھر ٻڙڪ نہ ڪڍندو آھيان.
پائڻ منزل مقصد ناھي،
پو بہ سدائيِن ڊُڪندو آھيان.
مون جھڙو ڪو پاڳل ناھي،
کن ۾ کلندو رُئندو آھيان.
ذھن ۾ تنھنجي يادن جا گئل،
پوکي خود ئي لُڻندو آھيان.
شام جو پل ڊيڄاريِندڙ آ،
بند ڪري در وھندو آھيان.
موُن وٽ نلندءِ خواب ٽٽل سڀ،
ٽڪرا سانڍي رکندو آھيان.