پنھنجن کان ئيِ مان وڇڙان ٿو، ھوريان ھوريان،
پنھنجن پيرن تي بہ بھان ٿو ھوريان ھوريان.
ڪير اچيِ ڪنھن کي اُلفت ڪيِئن سيکاريِندو،
پنھنجن غلطيُن مان نہ سکان ٿو ھوريان ھوريان.
منھنجن سُڏڪن کي جو ٻُڌندو، روئيِ ڏيِندو،
پنھنجيُن اکڙيُن کي بہ اُگھان ٿو ھوريان ھوريان.
گُل کان پڻ نازڪ آھن، ھي يادوُن تنھنجيوُن،
تنھنجا ڪي احساس ڇھان ٿو ھوريان ھوريان.
ڄڻ ڪا سنھڙي سار کڻي ويٺو آھيان،
چچريل دامن کي تہ سڀان ٿو ھوريان ھوريان.