ڇو مان اجنبِيُن سان ملڻ آيو آھيان،
ڇو زخمن کي پنھنجي ڇُھڻ آيو آھيان.
ٻُڌُم شھر تنھنجي ۾ پاڻي گھڻو آ،
مان اکڙيُن ۾ ٿورو ڀرڻ آيو آھيان.
چون ٿا تہ اڄُ ھُن لڳائيِ آ ميھنديِ،
جھلڪ ھڪ ھٿن جيِ ڌِسڻ آيو آھيان.
جُدا ٿيِ ھوُ مونکان رھيِ ڪيِئن سگھي ٿو،
گھڙي ڪنن تي گُذري ڏِسڻ آيو آھيان.
سڄيِ زندگيِ موُن تھ اڪيلي گذاريِ،
اڪيلو نہ رھجئن چوڻ آيو آھيان.