شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

آرسيِءَ کي ڏِسيِ ڏڪيِ ويندو،

آرسيِءَ کي ڏِسيِ ڏڪيِ ويندو،
پاڻ کان دوُر ھوُ ڀڄي ويندو.

آزموُدا ڪٺا تو خوُب ڪيا،
ڪير دنيان مان ڇا کڻي ويندو.

گفتگوُ موَت جي حياتيِءَ سان،
ڪي خبر پڪ ئيِ پڪ ٻُڌيِ ويندو.

ھُن کي اوُندہ سان خاص ياريِ آ،
ھوُ انڌيرن کي آ وڻيِ ويندو.

وقت سان گڏ ھلڻ ڏيو موُنکي،
وقت موُن کان بہ نہ تہ رُسيِ ويندو.