شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

بند مُٺ آھيان مان، کُليِ پوندُس،

بند مُٺ آھيان مان، کُليِ پوندُس،
ھٿ لڳائڻ سان ئي، ڀُري پوندُس.

داستان توکي ڪيِئن ٻُڌايان مان،
چوندي چوندي ئي پڪ، ڇُلي پوندُس.

وقت کي ڪئن ٻَڌي رکان يارو،
آھيان ڌاڳو ڪچو، ٽُٽي پوندُس.

ڪا اداوت ھوا سان ڪانھي پو،
ٻوُر آھيان اڃا، ڇڻيِ پوندُس.

مان يُگن جو پُراڻو ائيِنو،
ڇو ٿا پٿر ھڻو، ڀڄيِ پوندُس.