شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

ملي زندگي پر اڌوُريِ اڌوُريِ،

ملي زندگي پر اڌوُريِ اڌوُريِ،
ڏٺم روشني پر اڌوُريِ اڌوُريِ.

ھيوُن دل ۾ ڪيڏيوُن تہ آسوُن عميدوُن،
ڏني تو خوشي پر اڌوُريِ اڌوُريِ.

ڇو غمگين آھي بھارُن جي خوشبوُ،
کِڙي چاندني پر اڌوُريِ اڌوُريِ.

ويوُن باغ کان موڪلائي بھاروُن،
ٽڙي ھڪ ڪليِ پر اڌوُريِ اڌوُريِ.

خُدا موُن وٽ ڪيِئن اچيِ موُن سان ملندو،
ڪيم بندگي پر اڌوُريِ اڌوُريِ.

حياتيِ سڄي آسري ۾ گزاريم،
ملينءَ ھڪ گھڙيِ پر اڌوُريِ اڌوُريِ.

صديُنِ کان نھاريُم فقط ھڪ نظر لاءِ،
دريِ اڄُ کُلي، پر اڌوُريِ اڌوُريِ.

خُدا تو سان اڄُ مان ڪيان ٿو شڪايت،
تو قسمت لکيِ پر اڌوُريِ اڌوُريِ.