توُن چريو، مان چريو ڳالھ سمجھي ڇڏِ،
ھڪ پِروليِ اِھا ڇو نہ ڪنھن ٿي ڀڳيِ،
زندگيِءَ جيِ جھلڪ ھڪ پسڻ واسطي،
ڪجھ اُڌاريِ وتي ھن کا موُن روشني.
ترس، طوفان کي سڏ ڪري ٿو اچان،
پيار جيِ شما ٻارڻ ھليِ دل چريِ.
مھڪ منھنجا ڇُھي خواب کن ڀر وئيِ،
ڇو سڄيِ بانوريِ ٿيِ پئيِ زندگيِ.
رھنڊوُن رھنڊوُن سڄو اڄُ ذھن ٿي پيو،
ڇو لنگھيُس سوچ جي اِھڙيِ اوَکيِ گھِٽيِ.