محبت جو جذبو وساري ڇڏيوسيِن،
ڪڍيِ دل کي ٿڌڙا سمھاري ڇڏيوسيِن.
نہ مونکان پڇو ھاڻي مان ڪير آھيان؟
وسيِلو لُڃاڻپ جو، ساڙي ڇڏيوسيِن.
رھي باقي منھنجي نہ کاتي ۾ ڪجھ ڀيِ،
حياتيِءَ جو پل پل گذاري ڇڏيوسيِن.
نہ ڪائيِ تمنا رھي ۽ نہ اُڻ تُڻ،
اڱڻ دل جو يارو ٻُھاري ڇڏيوسيِن.
سُٺو ڳوٺ پنھنجو اباڻو وطن ھو،
ورھيہ ٿيا سنڌوُءَ جي ڪناري ڇڏيوسيِن.