شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

خوشبوُ بڻجي جيِئرو رھندُس

خوشبوُ بڻجي جيِئرو رھندُس،
ھر ٻوُٽي کي چُمندو رھندُس.

موُنکي وساري ڪيِئن توُن سگھنديِن،
سپنو بڻجيِ ايِندو رھندُس.

پريِت جيِ واريِءَ ۾ توسان،
سناٽو ٿيِ ملندو رھندُس.

ڄاڻان ٿو گھر کالي آ پر،
در تي دستڪ ڏيِندو رھندُس.

سُڏڪي سُڏڪي سُڏڪو ٿيِ پيُس،
پوءِ بہ ھر ھر رُئندو رھندُس.