ھوُ وريِ اڄُ مليو اوچتو اوچتو،
زخم دل تي لڳو اوچتو اوچتو.
ڪير آيو ھئو ڪير ايِندو ھتي،
کولي در ڇو ڏِنو اوچتو اوچتو.
مرڪ جنھنجي چپن تي ڏٺيِسيِن سدا،
ڇو ڀلا ھوُ رُنو اوچتو اوچتو.
ڪھڙي حسرت وئيِ ڪاڏي ڪيِئن مان چوان،
ڳوٺ دل جو فِٽو اوچتو اوچتو.
منھنجي نيڻن جڏھن ديِد تنھنجو ڪيو،
ٻوُر خوابن جھليو اوچتو اوچتو.
عقل وارن جي وچ، توُن بہ ويھيِ تہ ڏِسُ،
بڻجيِ ويندين چريو اوچتو اوچتو.