شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

ھوريان ھوريان ھوا ڇھي ڏِسُ توُن،

ھوريان ھوريان ھوا ڇھي ڏِسُ توُن،
ھاڻي اکڙيُن ۾ ڪجھ نمي ڏِسُ توُن.

مان بہ ساڳو، توُن بہ ساڳو ئيِ،
مھٽي ٿوريوُن اکيوُن وريِ ڏِسُ توُن.

شھر جا ماڻھوُ سچ ڪٿي ٿا ٻُڌن،
ڳالھ ھڪ ڪوَڙيِ ڪا چئي ڏِسُ توُن.

ساري دنيان کي خبر ٿي وينديِ،
ڳالھ ڪائي ڳُجھي رکي ڏِسُ توُن.