سَرءُ جا سُڏڪا ڪو ٻُڌيِ تہ ڏسي،
درد دل ۾ سانڍي رکيِ تہ ڏِسي.
ڪيڏيِ مضبوُت دل رکان ٿو مان،
ڪوئي پٿر اچي ھڻي تہ ڏِسي.
پيار ۽ سونھ جو معيار ڇاھي،
شخس ڪو ھن سان بس ملي تہ ڏِسي.
اوُنھو دريا بہ پار ٿيِ ويندو،
ڪوئي ٿوري ھمٿ ٻڌيِ تہ ڏِسي.
زخم گھرا بہ مان سُبي ڄاڻان،
ڪو سڳو ۽ سُئيِ ڏئيِ تہ ڏِسي.