ايڏي مجبوُر مون اڄُ ڏٺيِ زندگي،
پاڻ کان ڄڻ ٿڪل پئيِ لڳي زندگي.
ڪي وکوُن چار گڏجيِ توُن مون سان بہ ھل،
مان مُسافر، مُسافر بڻي زندگي.
شام جو، صبح جو، رات جو، ڏيِنھن جو،
ھر گھڙيِ روُپ بدلي مليِ زندگي.
ڪيڏو مضبوُط آ، وقت جو ھي سڳو،
ڏِس تہ ڪيِئن ڪيِئن رکي ٿي ٻڌي زندگي.
ڀل خفا، ڀل رُٺل سڀ، گِلائوُن سوين،
تون نہ مون سان ڪڏھن وڃُ رُسي زندگي.
اُف نہ ڪر توُن زبان سان، نہ چُ لفظ ھِڪُ،
ڪِئن رھان چپ ڪري مان سڄي زندگيِ.
درد ڪيڏا مليا، لڙڪ ڪيڏا مليا،
ڇا ٻُڌايان مان تو کي چري زندگيِ.