ڳالھ دل جي ڪڏھن چئيِ نہ سگهيو،
چوٽ گھريِ اُھا، سھيِ نہ سگهيو.
زندگيِءَ جي تہ ڳالھ ئيِ ناھي،
ڪي گھڙيوُن پڻ ڪٿي رھي نہ سگهيو.
ڪيڏيِ منظل ھوُ طئہ ڪري آيو،
باقيِ ٿوريوُن وکوُن ھو کڻي نہ سگهيو.
چند داڻا ڏسيِ اڱڻ ۾ اڄُ،
ڀت تي ويٺل پکيِ اُڏي نہ سگهيو.
بند اکڙيووڻ ڪري ھوُ ويٺو آ،
تروڙي جي چمڪ ڏسيِ نہ سگهيو.
ڇو ٿو مٽيِءَ جا گهر فقت ٺاھي،
ايِنٽ ڀٿر ڪڏھن وٺيِ نہ سگهيو.
ھن ڪڏھن پنھنجا ھٿ نہ فھلايا،
ھوُ خدا کان بہ ڪجھ گهُريِ نہ سگهيو.
دوُر کان ڪيترا مِلڻ آيا،
ويجھو رھندي بہ ھوُ اچي نہ سگهيو.