شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

موُن وري زندگي پڻ ڏٺي، سج لٿي

موُن وري زندگي پڻ ڏٺي، سج لٿي،
سار پنھنجي اچي ڄڻ لڌيِ، سج لٿي.

ڇانو ڳولھيِندو ڳولھيِندو آيُس ھتي،
تنھنجي پاڇي ڪا حسرت ڏٺيِ، سج لٿي.

ڪشمڪش ۾ سڄي عمر گذريِ وئيِ،
سانت سان ڪيِئن وھان گهڙيِ، سج لٿي.

ساھُ ٻوساٽجي ڪيڏيِ گرميِ گهڻي،
شڪر آ ھوا ٿيِ ھلي، سج لٿي.

ڪنھنجي ڳولھا خبر ناھي ڇو ٿيِ ڪري،
زندگي ڄڻ لڳي ٿيِ چريِ، سج لٿي.