نہ اکڙيُن ۾ آيا ڪڏھن اشڪ منھنجي،
اچيِ گر ويا اڄُ اُگھڻ ڪيڏو مُشڪل.
ٻُڌايان مان ڇا ڇا ڀلا توکي دلبر،
چريِءَ دل جوُن ڳالھيوُن، چوڻ ڪيڏو مُشڪل.
ھوا بڻجيِ آيو، ھوا بڻجيِ ويو ھوُ،
ھوا کي ھٿن ۾، جھلڻ ڪيڏو مُشڪل.
ڪري بند اکڙيوُن موُن سوچيو ڪٿي آ،
خُدا سان اِئين پڻ ملڻ ڪيڏو مُشڪل.
بچيِ ويندين توُن ڀل خُدا جي قھر کان،
مگر آھي خود کان بچڻ ڪيڏو مُشڪل.
اُگھاڙن توُن پيرن سان ٻاھر نِڪِر، اچُ،
تتل ريت تي ڏِسُ، ھلڻ ڪيڏو مُشڪل.