وڻ مان ھِڪُ پن سُڪل ڪِريو ھوُندو،
يا وري موُنکي ھُن سڏيو ھوُندو.
ڇو ائين درد دل ۾ اُڀري ٿو،
مونکي ڪنھن ياد، اڄُ ڪيو ھوُندو.
آھي آلاڻ بند اکڙيُن ۾،
رات سُڏڪا ڀري، سُمھيو ھوُندو.
ڇو ڪري پيار ڪوئيِ موُندان ٿو،
گر ڪري ٿو تہ پڪ چريو ھوُندو.
ڪيِئن منزل تي ھوُ اچي پھتو،
واٽ اوَکي وٺيِ ھليو ھوُندو.
موَت ئي مرڪ ھڪ کڻي آيو،
ھوُ سڄي زندگي رُنو ھوُندو.