عِشق جي بازيِ ڏُکي آ پر ھڻي ڏِسُ،
توُن بہ ٻرندڙ باھِ کي ھٿ ۾ کڻي ڏِسُ.
گذرنديِن گر روشن گھٽيُن مان توُن تہ ڇا ٿيو،
توُن ڪڏھن کن ڀر انڌيرن ۾ ھلي ڏِسُ.
درد جيِ پيِڙا کي لفظن ۾ نہ چءُ توُن،
ھڪ دفعو ئيِ دل جي غارُن ۾ لھيِ ڏِسُ.
ڪو بہ دلبر دل وٺڻ واري نہ ملندو،
چاھي دنيان ۾ ھزارن سان مليِ ڏِسُ.
توُن بہ موُن وانگُر ديِوانو بڻجي پونديِن،
زندگيِءَ جوُن لاھيوُن چاڙھيوُن بس چڙھي ڏِسُ.