محبت سان جبلن کي ڳرندو ڏٺوسيِن،
پراون کي خوش ٿيِندو کلندو ڏٺوسيِن.
نہ درياہ ھو گھرو، نہ طوفان لڳو پئي،
الائي ڇو ڪشتيِءَ کي ٻوڏندو ڏٺوسيِن.
عقل ٿورو آھي مگر خوش رھوُن ٿا،
گهڻيِ سمجھ وارن کي مجھندو ڏٺوسيِن،
شاعري
باھ جون پاڙون
ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.
- 4.5/5.0
- 10
- 3
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ڊاڪٽر ونود آسوداڻي
- ڇاپو پھريون
پراون کي خوش ٿيِندو کلندو ڏٺوسيِن.
نہ درياہ ھو گھرو، نہ طوفان لڳو پئي،
الائي ڇو ڪشتيِءَ کي ٻوڏندو ڏٺوسيِن.
عقل ٿورو آھي مگر خوش رھوُن ٿا،
گهڻيِ سمجھ وارن کي مجھندو ڏٺوسيِن،