شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

توُن دل کي ڀڃيِ ڇڏ اڳوپو اڳوپو،

توُن دل کي ڀڃيِ ڇڏ اڳوپو اڳوپو،
ڪو تحفو ڏئيِ ڇڏ اڳوپو اڳوپو.

سُڃاڻي وٺي ڪو نڳ خود کي انھي لاءِ،
توُن درپڻ ڀڃيِ ڇڏ اڳوپو اڳوپو.

ملڻ ٿئي نہ ٿئي زندگيِءَ ۾ ڪڏھن ڪو،
ھيِ رشتا ڇِني ڇڏ اڳوپو اڳوپو.

شڪايت رھي ڪا نہ ڪنھنکي بہ باقيِ،
چپن کي سُبيِ ڇڏ اڳوپو اڳوپو.