شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

آس جي تڙڪيِءَ کي پڪڙڻ جي ڪوشش ڪريان،

آس جي تڙڪيِءَ کي پڪڙڻ جي ڪوشش ڪريان،
ھٿ سان پربت کي ڌيڏڻ جي ڪوشش ڪريان.

تتل ڌرتيِ آھي، پير اُگھاڙا آھن،
پوءِ بہ يارو، پنڌ ھلڻ جي ڪوشش ڪريان.

زندگيِ ناز تنھنجا ڏکيا ٿا لڳن،
ننڊ ۾ ٿو وفلڻ جي ڪوشش ڪريان.

چيز ڪا ڪيِن حاصل ٿيڻيِ آ ڪڏھن،
مان ٿو پاڻي ولوڙڻ جيِ ڪوشش ڪريان.

ڪو سھي يا غلت تي بہ سوچي نہ ٿو،
مان اُسوُلن کي پاڙڻ جي ڪوشش ڪريان.