شاعري

باھ جون پاڙون

ونود آسوُداڻيِءَ جو غزلن جو ھيءُ مجموُعو ”باھ جون پاڙون“ ھن دور جو عڪس آھي، ڪا آھت بہ آھي. سندس غزلن جو تاءُ ۽ ھڳاءُ، قدرت جي ڪڻ ڪڻ کي پنھنجي ڀاڪر ۾ سُمھاري، ٿڌڙا ڪڍيِ، ننڊ ڪرائيِندو رھي ٿو. ھنجي تمام ٿورن سادن اکرن ۾ ڪيڏو نہ معنا ڀريو انداز آھي، اصل دل کي ڇھيِ ٿو وڃي. ھنجي شعرن ۾ جيترو گَھِرو ويندا، اوترو خزانو پائيِندا.

Title Cover of book باھ جون پاڙون

قرب جو ڪڙو کڙڪائي ڏسجانءِ،

قرب جو ڪڙو کڙڪائي ڏسجانءِ،
ليِئو دريِءَ مان پائي ڏسجانءِ.

ھوُندو سنڌيِ تہ در کوليِندو،
شاھ جو نغمو ڳائي ڏسجانءِ.

آلاڻ اکيُن ۾ ڏاڍيِ آ،
اُس نڪتيِ آ سُڪائي ڏسجانءِ.

ٿيندو ويندين ويجھو خُدا جي،
ٻار کي ڪنھن پرچائي ڏسجانءِ.

تنھنجا خواب اکين ۾ ھوندا،
اڌُ ننڊ مان جاڳائي ڏسجانءِ.

ڇيِھوُن ڇيِھوُن ٿيِ ويندين توُن،
ڪنھن سان دلڙيِ لائي ڏسجانءِ.