ياد آھي اُھو گھر اڃان ڳوٺ جو،
شھر ۾ پلجي ڪيِئن مان رھان ڳوٺ جو.
پنھنجو آھي اڱڻ ڪين آھي پپر،
ذڪر ڪنھن سان مان ھاڻي ڪيان ڳوٺ جو.
ڪوئيِ سمجھي نہ ٿو پنھنجو موُنکي ھتي،
ڪون ٿو شھر ۾ ڪو ڏسان ڳوٺ جو.
ھڪ پراڻو لٽو موُن سنڀالي رکيو،
ڪفن آڻيان ڀلا مان ڪٿان ڳوٺ جو.
ادل ڪنڀار آئين ڪڏھن ڳوٺ مان،
ڏي مٽيِءَ ذرو مان، چُمان ڳوٺ جو.