شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

دهشتگردي ديس

ڏَسِ تون، تن جو ڏوهه ڪو، اڙي او آڪاش!
ٻورين ۾ بند لاشَ، ڇا هي منهنجو ديسُ آ؟

ڪٺل ڏسي ڪٽنب کي، اٿلي نيڻ پياس،
گولين جي گهمسان سان، ڏکن ڏيل ڏنگياس،
اڄ پڻ اکين سامهون، ڪونڌر ڀاءُ ڪٺاس،
هٿيارن جي هوڏ تي، وحشين لڄ لٽياس،
اوندهه آڌي رات جو، سارو گهر سڙياس،
جيون هن جهان ۾، ڏاڍا ڏک ڏناس،
ڪيڏا ڪيس ڪياس، دهشتگرديءَ ديس ۾.

گولي گولي گهاءُ، پينگهي ۾ پيل ٻارڙا،
ڪَريٖ دانهن ڪِرِي پئي، مانيءَ پڇندي ماءُ،

رڱجي ات رِيٽا ٿيا، ڀيڻ اڳيان ٻئي ڀاءُ،
ڦٿڪيو پيءُ پڌر تٖي، وريو سورن واءُ،
ڪٽنب ڪسي گولين جو، ڪيو آڌر ڀاءُ،
ٺا... ٺا... رڙيون ڳوٺ ۾، سُڌِ نه ڪوءِ سماءُ،
“ڊاڪو ماريا” ماءُ، سرخي آ اخبار جي.

سارو شهر سمهي پيو، جاڳيل ٽارچر سيل،
هٿيارن جي هوڏ تي، خوني سارو کيل،
جيون ڄڻ ڪي جيل، دهشتگردي ديس ۾،
***