اتر مُرڪيو پشم جهڙا، فضا ۾ سنگ جهومن ٿا،
پرين ڄڻ پيارَ پنهنجٖي جا، سمورا رنگ جهومن ٿا.
ٻڏو سورج وريا ڌڻ پئي، ٻُريا پڙلاءَ پهاڙين ۾،
سمائجي ڪل سماعتن سان، ٽليون ۽ چنگ جهومن ٿا.
وڻن سان نانءُ سهڻيءَ جو، ڪيو محسوس ميهر ٿٖي،
رڳي درياءَ ڇا منظر، ۽ ٻيلا، جهنگ جهومن ٿا.
پريان ٻاجهر جٖي کيتن جٖي، موهٖي ٿو ڳوٺ جو منظر،
شفق ۾ بيد مشڪن تي، ٻگهن سان ڪنگ جهومن ٿا.
ايئن هي درد جيون جا، آيا ارپڻ اوتارن کي،
اهي مستيءَ جا متولا ته پئندي ڀنگ جهومن ٿا.
ڪٿان ڪو گيت ڇا گونجيو، ڀڄي پيا بند نيڻن جا،
وري ورهين وڇوڙن جٖي وڄن جا ونگ جهومن ٿا.
***