هو ته لڇندو رهيو، چنڊ ڏسندو رهيو،
نيڻ اگهندو رهيو، چنڊ ڏسندو رهيو.
سارَ وڇڙيل سندا، ڏيهه ٿي پيو ڏيئا،
شعر لکندو رهيو، چنڊ ڏسندو رهيو.
يارَ! سپنن ــ گهٽيون، ڄڻ ته کنڊر بڻيون،
روح رلندو رهيو، چنڊ ڏسندو رهيو.
ڏات تڙپي لڇي، سورَ سرگم بڻيا،
نينهن نچندو رهيو، چنڊ ڏسندو رهيو.
نينهن ٿي پيو اجل ۽ نديءَ ۾ بي ڪفن،
لاش لڙهندو رهيو، چنڊ ڏسندو رهيو.
ها دکي دل مٿان، واءُ وڇوڙي سندو،
خوب گُهلندو رهيو، چنڊ ڏسندو رهيو.
***