شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

ماروءَ ماروءَ ماڳ، چوڙيلين جو چاڳ ــ

ماروءَ ماروءَ ماڳ، چوڙيلين جو چاڳ ــ
لهرن منجهه لڙهي ويو.

صوفين سندي سُنگ جو، واين سان ويراڳ ــ
لهرن منجهه لڙهي ويو.

راڻا کوڙ رُلِي ويا، مومل جو هر ماڳ ــ
لهرن منجهه لڙهي ويو.

لاشا لهرن هنج ۾، ڀينر! منهنجو ڀاڳ ــ
لهرن منجهه لڙهي ويو.

ڳيچ، ڳليون هر ڳوٺڙو، سهرا، شاديون، راڳ ــ
لهرن منجهه لڙهي ويو.

اَمڙين سندي آس هو، پٽڙو پٽڙو پاڳ ــ
لهرن منجهه لڙهي ويو.

جيون دوزخ جي دري، سرتيون! سونهن مهاڳ ــ
لهرن منجهه لڙهي ويو.

اجهل گيت اياز جا، ڀٽ ڌڻيءَ جو راڳ ــ
لهرن منجهه لڙهي ويو.
*

2010ع جي مها ٻوڏ تي لکيل.