چاهه ۾ چنچل اکيون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا،
چنڊ، تارن سان ڪتيون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا.
رات ويڙهيون وِلهه چڳون، درتٖي اڃا ٺڪ ٺڪ نه ٿي،
پوءِ به نيڻن ڏياٽيون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا.
جنهن کي نه منهنجي چاهه جٖي، سنگهرن ڪيو سوگهو ڪڏهن،
پوءِ به هي موڳيون مَتيون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا.
اڄ به راڳيءَ ــ سار، اڀ تي، دردن سندا سرگم لُٽيا،
سازَ، سُرَ ۽ راڳڻيون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا.
تصور پرين جو پيو ٽٽي، شڪسته دل مصور ٿَڪو،
برش، رنگ ۽ آڱريون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا.
اڄ جو راوڻ راڄ پڻ آ، رِسڪ سيتا ـ رام ڪارڻ،
هر گِهٽي گهر روشنيون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا.
سپنن جا گلدستا ڀڃي، جهومي اٿي تنهنجي اَنا،
رات تون هي هڏڪيون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا!
هُو شڪسته دل سميٽي، آ، رُڃَ جو راهي ٿيو،
دَرَ، دريون، گهر جون ڀتيون، ڪنهن لاءِ ٿيون جاڳن اڃا.
***