شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

هيڏو سارو ڳوٺ لتاڙي، پريمي جوڙو نڪري ويو آ،

هيڏو سارو ڳوٺ لتاڙي، پريمي جوڙو نڪري ويو آ،
ڳالهه هُلي وئي اوڙي پاڙي، پريمي جوڙو نڪري ويو آ.

رسمن جٖي چکيا تي چاڙهي، ڪنوارا جذبا عمر سموري،
ڪير ڀلا ايئن سڏڪي ساڙي! پريمي جوڙو نڪري ويو آ.

بندوقن جي باهه ٿي نوسٖي، ڪاريءَ رات ۾ پيرا ڪنهن جا،
جهريل جندڙي لڙڪ ٿي لاڙي، پريمي جوڙو نڪري ويو آ.

بيجا پابندين جي سامهون، موت به ڪائي کيڏ لڳي ٿو،
خطرا کڻندي موقعو تاڙي، پريمي جوڙو نڪري ويو آ.

يا ته اسان جي سوچ سُڃي هئي، يا ته زمانو پاڳل ــ خانو!
ڀڻ ڀڻ ڪئي پئي رات ڪُراڙي، پريمي جوڙو نڪري ويو آ،

"نواز" نينهن جا نازڪ ناتا، تن جو تقدس رهي سلامت،
سپنن رُتِ ۾ سوچ سلهاڙي، پريمي جوڙو نڪري ويو آ.
***