يار مجيد جي نانءُ
سڀ نيڻ ڪڪر ٿيا سانوڻ جا، هر شخص ڪرڀ مان روئي ڏنو.
پرڀات پکين جٖي ٻولين ٿٖي، ڪي گيت غمن جا جهونگاريا،
۽ موذن جي لفظن پڄري ٿٖي، آذان چوڻ سان روئي ڏنو.
سي آتا منهنجي آجيان لاءِ، اڄ بند ڪفن ۾ ڀاڪر ٿيا،
ڪيئن ساءُ اچٖي ٻئي ساٿ منجهان، هر دوست مهربان روئي ڏنو.
هر ڳل تي ڳوڙهن رم جهم ڏئي، تون ائين اچانڪ وئين به هليو!
اڄ تنهنجي وفا جو ذڪر ڪري، هر دل آ پريشان روئي ڏنو.
دوستيءَ جي مقدس خوشبو کي، اي دوست! دفن ٿيندي ته ڏسو!
ڪنهن سڏڪي مون کي سڏَ ڪري، ڀاڪر ۾ مون سان روئي ڏنو.
البم ۾ تنهنجا ڦوٽو پيل، ايئن جهير جگر کي ڏئي ويندا،
مون کي ته مٺا آ ايئن لڳو ڄڻ وقت پشيمان روئي ڏنو.
تربت تي گلن جي صورت ۾، اڄ لڙڪ لهوءَ جا دل هاريا،
اي دوست! عمر لاءِ الوداع ٿو "نواز" وڃان مان روئي ڏنو.
**
پنهنجي پياري دوست عبدالمجيد ڏاهريءَ جي وڇوڙي تي لکيل نظم.