قبول آهن اسان کي سڀ، پرين الزام محبت جا،
ثمرُ جيون سموري جو، فقط ڪي جام محبت جا.
جنهن جي نيڻن سنديون چميون، بڻيون جياپو ٿي جيون جو،
وڇوڙي جا ڏنا تنهن ڪيئن، انعام اڪرام محبت جا.
نماڻي دل اسان جي آ، جهڄي پوندي جهري پوندي،
متان ڇيڙيو اسان آڏو، قصا ناڪام محبت جا.
ڇهي شهريت جي سورج کي، ڏئي دستڪ دلين تي ويو،
سندس قولن جي قيمت تي، لڳن ٿا دام محبت جا.
سدا نيڻن ۾ ساجن جٖي، مڪو مقدس مدينو آ،
جُهڪن ٿا ڳاٽ اُتِ اوچا، ٻڌي احرام محبت جا.
رڳي خط ڪي، ٻه ٽي البم، ڪتاب ۽ شعر اڻپورا،
ڪويءَ جو ڪل هو سرمايو، فقط ڪي نام محبت جا.
ڪنهن جي روين ۽ لهجن سان، ٽُٽٖي ٿي تند رشتن جي،
صفا اڻڄاڻ ٿيو سپنا، وڃن بي نام محبت جا.
ڪڏهن پرچم ٿي شهريت جا، وفا وستيءَ تي ڦڙڪياسين،
"نواز" اڄ يادگار آهيون، مگر گمنام محبت جا.
***