شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

لکندي ڪوءِ غزل ــ

لکندي ڪوءِ غزل ــ
هُن کي ننڊ اچي وئي.

آئي سارَ سڳنڌ کي،
برسِي پيو بادل ــ
هُن کي ننڊ اچي.

جيون جٖي جنِگاهه مان،
اُڏيو پوپَٽُ، پَلُ ــ
هُن کي ننڊ اچي وئي.

مهڪي هير دريءَ مان،
چميو ڳڀروءَ، ڳل ــ
هُن کي ننڊ اچي وئي.

پنو، پين ڪري پيا،
آيو جيئن اجل ــ
هُن کي ننڊ اچي وئي.
*