سرتيون! سڀ ڄمار،
لڙڪن جي ڏئي لار ــ
هئه هئه سامي سُڃَ ڪري ويا.
جن هئي خوشبو باغ بهاريون،
هڪڙي نيڻَ ــ نِهارَ ــ
هئه هئه سامي سُڃَ ڪري ويا.
ڏسندي ڏسندي ڏورُ هليا ويا،
پتا نه تن جا پار ــ
هئه هئه سامي سُڃَ ڪري ويا.
ماڪ وَٺٖي جو ماٺِ مڙهين ۾،
پرهه نه ڪابه پچار ــ
هئه هئه سامي سُڃَ ڪري ويا.
ماءُ! مُٺِيءَ کي ڏئي ويا ڏک جِي،
نيڻن ميگهه ملهار ــ
هئه هئه سامي سُڃَ ڪرڻ ويا.
"نواز" جن لئه نگر نگر ۾،
نيڻ ٽميا ڪيئن نار ــ
هئه هئه سامي سُڃَ ڪري ويا.
*