شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

ڏسو! عشق ۾ ٿيو چريو پيو وڃي،

ڏسو! عشق ۾ ٿيو چريو پيو وڃي،
۽ جهولي غمن سان ڀريو پيو وڃي.

اُتان مس آ موٽيو، گهٽائڻ لئه غم کي،
ڏسو! مئڪدي ڏٖي، وريو پيو وڃي.

مٿان مينهن آڌي ۽ هانءُ ڦاڙ ڇوليون،
اهو عشق آ جو، ترِيو پيو وڃي.

جدائيءَ ۾ جلندي ۽ پچندي پرين لئه،
اندر آڳ سانڍيو، ٻريو پيو وڃي.

مورت مندر جي ڇا ڄاڻي ته وِلهه ۾،
مري ويو ڪو ڏيئو ٺريو پيو وڃي.

قلم، ڪاپي، سگريٽ، شيشون دوا جون،
ڇڏي شعر يادون، مريو پيو وڃي.

مئا ڍور رڃ ۾، ڪي چونئرا نه رهيا،
۽ روئندو پڪٖي ڏي ٿريو پيو وڃي.
***