شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

اسان جو نانءُ شل پرينءَ چپن تٖي، اداس موسم جو گيت بنجٖي،

اسان جو نانءُ شل پرينءَ چپن تٖي، اداس موسم جو گيت بنجٖي،
صدا گذاريل سندر گهڙين جِي، سُرنِ سندو ڪو سنگيت بنجٖي.

اوهان سان گهاريل حسين لمحا، اسان جٖي جيون جِي جوتِ رهندا،
پرين! آ پرچڻ اوهان وساريو، رسڻ اوهان جِي ٿي ريت بنجٖي.

جتي نه نفرت ڌرم ٿي پلجي، جتان ٿي بارش وسٖي محبت،
بڻايو دل کٖي خدا جٖي گهر جنيئن، مندر جُڙي يا مسيت بنجٖي.

حَسين يادن جٖي منظرن ۾، اوهان جون اکيون نمايان رهيون،
پرين جي هڪڙو ڪو پل به وسرو، ڪڏهن نه ڪافر ڪُريت بنجٖي.

خدا گهريو جٖي ملي به وڃبو، اڃان مقدر جدايون جاني!
اسان سميٽيو شڪسته دل کي، اوهان جي هر جاءِ جيت بنجٖي.

کڻي لٿي اڄ وري به آهي، حَسين گهاون جا شام تحفا،
ڪڏهن به قاتل خواهشن جو، خدا ڪري ڪونه ميت بنجٖي .

اُجاڙ رستن جي رڃ سفر ۾، اڪيلو ڪيسين "نواز" ويندين،
خوشيون نه مليون ته درد ئي کڻ، سفر ۾ ساٿين پريت بنجٖي.
***