پرهه جي هير ۾ مهڪِي، جوئر جا سنگ جاڳن پيا،
هوءَ آ سپنن هندوريٖ ۾، رليءَ جا رنگ جاڳن پيا.
گجري گل، مڻين، موتين، ۽ وارن واس خوشبو سان،
سڳيءَ جي سونهن، سجنيءَ تي، نرالا ڍنگ جاڳن پيا.
جداين جاڳ جا قصا، صدين جِي ساک بڻجي ويا،
سهڻي ميهار ساريندي، هي ٻيلا، جهنگ جاڳن پيا.
هُو گهوڙي سوار آڌيءَ جو، مَٽٖي بستي ويچاري ٿو،
جتن جِي جُوءِ آ لاشڪ، چڙا ۽ چنگ جاڳن پيا.
حياتيءِ، پُور ٻيڙيءَ جو، وهي آخر وهي ويندي،
مهاڻيءَ ۾ جوانيءَ جٖي، وڄن جا ونگ جاڳن پيا.
مٺو محبوب مرليءَ سُرُ، سندس هو ساٿ جوڳين جيان،
وڇوڙٖي، نانگ وحشيءَ جا، ڏهاڙِي ڏنگ جاڳن پيا.
***