الاءِ ڇو؟ من جٖي ماتم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ،
اوهان طرفان مليل غم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ.
اسان جي من جي آڳر تي، هلي آئي ڀلي آئي،
چريءَ جي ڇير ڇم کان، دنيا اڻ ڄاڻ بڻيل آ.
سدا نيڻن جي وستيءَ ۾، رهي ٿي مند سانوڻ جِي،
اڃا هن عشق آگم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ.
لڇِي، تڙپي، جلِي، سڪ مان، ڀريائين سوز گيتن ۾،
تنهن راڳيءَ راز ـ سرگم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ.
حسين چهرا الاءِ ڇا ڇا؟ لٽي ويا وحشي واچوڙا،
۽ خالِي دل جٖي البم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ.
پرينءَ جِي پاڪ پيشاني، چمڻ اکين ــ عبادت هئي،
ڪويءَ جٖي ذوق ــ زم زم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ.
گناههِ عشق ۾ گم ٿي، ڪمائي ڪفر ٿو دل جو،
انهيءَ محشر جي مُلزم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ.
هي خودڪش دور جو عيسيٰ به دهشت جي نذر ٿي ويو،
مسيحي مرڪ ــ مرهم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ.
وري ڪنهن ياد ــ سرحد تي، کُتو خوابن جي بستيءَ ۾،
پرين ان پيار پرچم کان، دنيا اڻڄاڻ بڻيل آ.
***