شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

مرڪي جيئن ڏٺوءِ،

مرڪي جيئن ڏٺوءِ،
مارٖي ڄڻ ته ڇڏيوءِ ــ
نيڻن ساڻ "نواز" کي.

بدن بارش ۾ ڀِڄي،
چولو چهٽي پيوءِ،
مارٖي ڄڻ ته ڇڏيوءِ ــ
نيڻن ساڻ "نواز" کي.

ڇني گل ٽاريءَ مان،
اڇلي ايئن ڏنوءِ،
مارٖي ڄڻ ته ڇڏيوءِ ــ
نيڻن ساڻ "نواز" کي.

ماکيءَ جهڙي مرڪ سان،
آڌرڀاءُ ڪيوءِ،
مارٖي ڄڻ ته ڇڏيوءِ ــ
نيڻن ساڻ "نواز" کي.

سنگهرن سان ئي سونهن جٖي،
قيدي ڪيو توءِ،
مارٖي ڄڻ ته ڇڏيوءِ ــ
نيڻن ساڻ "نواز" کي.
*