شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

دلڪش لمحو، جاڳي ٿو پيو،

دلڪش لمحو، جاڳي ٿو پيو،
هيڪل رستو، جاڳي ٿو پيو.

لوڪ مٿان آ چپ جِي چادر،
سُرُ ۽ سڏڪو، جاڳي ٿو پيو.

ڀُرندڙ ڀت جي اوٽ اڪيلو،
لٽڪيل نقشو، جاڳي ٿو پيو.

اجڙيل جيون، پيڙا پل پل،
ساٿِي سڏڪو، جاڳي ٿو پيو.

رات ۽ قبرون، خاموشي، چنڊ،
ڪتبو ڪتبو جاڳي ٿو پيو.

مندر ۽ هي آس، عقيدت،
دل جو ڏيئو جاڳي ٿو پيو.

اُڏوهيءَ، کاڄ ڪتابن، ڪايا،
صفحو صفحو جاڳي ٿو پيو.

ننڊ پرينءَ جِي ناز نسورو،
سپنو سپنو جاڳي ٿو پيو.
***