شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

يوسف وڇڙيو راڳ کان

هونئن ته ساري سنڌ آ، فن ۽ فنڪار،
تن جو تون اڳواڻ هئين، يوسف منهنجا يار!
تولئه سُر ۽ ساز ٿا، روئي ڪڍن پار،
سُڃَ ٿيو سنسار، توريءَ گيت سنگيت جو.

تو جيئن راڻو، مارئي، توريءَ ڳائي ڪير؟،
ڪوهياريءَ ۾ ڪيچ جا، پنڌ پڇائي ڪير؟
ڀيروي کان ڀونءِ جي، دانهن ڪرائي ڪير؟،
ٻيو نڀائي ڪير؟، يوسف توريءَ راڳ سين.
***

تولئه سڏڪيو سازَ ٿا، ڏاڍا ڪڍن پارَ،
سُرُ سُرُ آ اوڇنگار، يوسف وڇڙيو راڳ کان.

توکي ساري سڏڪي پيا، سازن جا سُرَ، تارَ،
ڇڏي گيت سنگيت کي، پهتين ڪهڙي پار؟،
يوسف منهنجا يار! تولئه روئن راڳڻيون.


موتَ! توتي موتُ، اچي شل ڪو اوچتو،
هاءِ وڇوڙيئي هوتُ، يوسف گيت سنگيت کان.
***

محمد يوسف، سنڌ جو نامور ۽ استاد راڳي.
هي بيت استاد محمد يوسف جي وفات واري ڏينهن لکيل