شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

نديءَ ۾ شور هي ڪيڏو! ڪنارا ڪجهه ته سمجهايو،

نديءَ ۾ شور هي ڪيڏو! ڪنارا ڪجهه ته سمجهايو،
وري سهڻي ٻڏي ڇا ڪا! ستارا ڪجهه ته سمجهايو.

هوا اڌ رات سُوسٽ ۾، پڪاريا گيت ڇو غم جا؟
وري ڪنهن خودڪشي سوچي؟ خداراڪجهه ته سمجهايو.

اسان جي دل سندي بستي، ڪيسين ڀڙڀانگ پئي رهندي ؟
ڪيسين نظرون ڦيري رهندئو؟ پيارا ڪجهه ته سمجهايو.

هي برفن جي ڀنل رُت ۾، اندر ڇو آڳ ڀڙڪي پئي؟
ڪاڏي پوهن جا پارا ويا؟ سيارا ڪجهه ته سمجهايو.

ڪيسين "نواز" پنهنجي کان، اڃا دوريون تنهنجون رهنديون؟
انائون ڪُل ڪڏهن ٽُٽَنديون؟، اَنارا ڪجهه ته سمجهايو.
***