شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

واڍي جو پٽ واڍو ٿيندو

هڪڙو ننڍڙو ٻالڪُ آهي،
جو اسڪول پڙهڻ ٿو چاهي،
سندس پيءُ هڪ واڍو آهي،
وڻن وڍڻ ۾ ڏاڍو آهي.
"غربت" جنهن جٖي "گهر جو ڀاتي"،
خواهشن آڏو تکي ڪاتي،
پيءُ کان جيئن موڪل گهري ٿو،
اسڪول پڙهڻ لئه منٿ ڪري ٿو،
پيءُ انهيءَ کي چئي ٿو، ننڍڙا!
منهنجا پيارا پيارا ٻچڙا!
پڙهي ڪهڙو افسر ٿيندين؟
انجنيئر يا ڊاڪٽر ٿيندين؟
جٖي پورهئي کي اپنائيندين،
تون بک جي باهه وسائيندين،
ڏاڏهن کان وٺي بابهن تائين،
توکان تنهنجي پوين تائين،
آ پنهنجٖي لئه دستور اهو،
"واڍي جو پٽ واڍو ٿيندو".
پيءُ سندي هيءَ ڳالهه ٻڌي،
چپ چاپ ڇڏي ٿو لڙڪ اگهي.
***