ايئن اُجڙي صفا وڃبو، نظارن اڳ نه سوچيو هو،
پرهه امبر به ڇڏڻو آ، ستارن اڳ نه سوچيو هو.
وفا وارن سڏن جي لئه، ٻڌڻ جا بند در ٿيندا،
پڙاڏا ٿِي اچي لهنديون، پڪارن اڳ نه سوچيو هو.
نئين کان نئون نشو موکِي، اوتيندي مئه ۾ نيڻن جو،
سخا آ پرَ به ڌاريندي، متارن اڳ نه سوچيو هو.
سمورٖي ڏيهه کي رڃ جو، ايئن ڇا ڏيک ڏسڻو هو!؟
سڪي مجبور سنڌوءَ جي، ڪنارن اڳ نه سوچيو هو،
ڇڏي آگم اچڻ ڏيندو، سڪي صحرا ۾ جلندا وڻ،
ڪڏهن تڙپي به مرندا ڌڻ، ڌنارن اڳ نه سوچيو هو.
هوا، خوشبو، گلابي رت، جفا دوزخ ۾ دلڙي آ،
"نواز" ايئن به ٿيڻو هو! بهارن اڳ نه سوچيو هو.
***