اکين ۾ سونهن ــ سپنن سان، ڪوئي گلفام رهندو آ،
پرينءَ جٖي نانءُ جو هر پل، چپن تي جام رهندو آ.
اسان جي دل ڪلسيا ۾، فقط مورت صنم جِي آ،
اسان جي سوچ تي حاوِي، پرينءَ جو نام رهندو آ.
حُسن جٖي مئڪدي مان جن، پرهه چاڙهي چُڪي چپ تي،
انهن جي لئه امرتا جو، حسين انعام رهندو آ.
سٽن ۾ مُرڪ، سڏڪن ۽ اندر جي ڪل سچاين سان،
سڄي تخليق پنهنجيءَ ۾، نارائڻ شيام رهندو آ.
سموري شهر ۾ جنهن جي، وفائن جا قصا گونجيا،
ٽُٽي محبوب کان اڪثر، اهو گمنام رهندو آ.
جنون، عشق۾ جيڪو، صفا پاڳل ويو بنجي،
وري به ته بيوفائيءَ جو، مٿس الزام رهندو آ.
دکن دردن ۾ جهومي ٿا، جلي ڏين روشني جڳ کي،
انهن جي من جي مندر ۾، چون ٿا رام رهندو آ.
صفا چمپا جو گل چهرو، چمڻ کي ورهيه ويا گذري،
اڄ به انتظارن جي خوشبو سان "نواز" آرام رهندو آ.
***