شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

سيد جي سنڌ کان موڪلاڻي

ڇڏي سڀ بهارون، خزائون وڃان پيو،
هڪ ڏات منهنجي، ٻيو آئون وڃان پيو.
آزاديءَ جون تولئه، گهلن شل هوائون،
ڪندو ديس توکي، دعائون وڃان پيو.
نه مايوس منهنجي، ٿجان قوم ڪڏهين،
ڪيو نانءُ تنهنجي، وفائون وڃان پيو.
غداريءَ جا الزام، خوش ٿِي قبوليم،
توڙي مون کي ڪافر، سڏيائون وڃان پيو.
پيا زندان ٿڪجي، نه جذبا جهڪيا ها،
ڪيون عشق زائل، سزائون وڃان پيو.
ڪو زندان سان پيچ پائٖي خبر ڇا؟
ٿيو اڄ اڪيلو جو آئون وڃان پيو.
حَسين خواب منهنجٖي، جي پارت اوهان کي،
ڪريو ساڀيان جون، صدائون وڃان پيو.
مان صوفي لا ڪوفي هان حيدر جو پوٽو،
وساري سڀن جون، جفائون وڃان پيو.
***

سيد اعظم سائين جي ايم سيد جي وڇوڙي تي لکيل نظم.