شاعري

چانهونءَ مٿان چنڊ

”اکين ۾ الماس جو ورد پچاريندي لطيفي راهه جو راهي علي نواز ڏاهري به شاعريءَ جي روايتي پيچرن کي اورانگهي پنهنجا نوان رستا ۽ گس ڳولڻ جي ڪوشش ڪئي آهي ۽ ان ۾ هن ڪيتري ڪاميابي ۽ سڦلتا ماڻي آهي، ان اندازو سندس هن ڪوتا ڪتاب ”چانهونءَ مٿان چنڊ“ کي پڙهي با آساني لڳائي سگهجي ٿو. سنڌي شاعريءَ جي ڊگهي کيپ ۾ هن ڪويءَ جون ڪوتائون حساس دلين جي احساسن کي ڇهڻ جي ڀرپور سگهه رکن ٿيون.“
Title Cover of book چانهونءَ مٿان چنڊ

سرتيون! سرت، سهاڳ،

سرتيون! سرت، سهاڳ،
موٽي مڙندم ماڳ ــ
الڪن ۾ مان الجهان پئي ٿي.

مون ته مُٺِيءَ جي من آ ڇيڙيو،
ووءِ ووءِ جو ويراڳ ــ
الڪن ۾ مان الجهان پئي ٿي.

ننڊ نيڻن کان وسري وئي آ،
ڪيڙس سڪ سجاڳ ــ
الڪن ۾ مان الجهان پئي ٿي.

جيءَ جداين جهوري جهوريو،
توريءَ ڏيهه، ڏهاڳ ــ
الڪن ۾ مان الجهان پئي ٿي.

ڪاڪ ــ ڪنول جيئن ماڪ ۾ مهڪن،
جيءَ چوي ٿو جاڳ ــ
الڪن ۾ مان الجهان پئي ٿي.

"نواز" مون لئه نانءُ پرين جو،
روح رڳن جو راڳ ــ
الڪن ۾ مان الجهان پئي ٿي.
*